به نقل از «همشهری آنلاین»

بایدها و نبایدهای غذایی بیماران کرونایی

تاریخ انتشار: ۳۰ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۷۴۶۱۸

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، یک متخصص تغذیه و رژیم‌درمانی در تشریح بایدها و نبایدهای غذایی بیماران کرونایی، گفت: نیازهای تغذیه‌ای بیمار کرونایی کمی متفاوت با دیگر افراد است. شخصی که مبتلا به یک بیمار عفونی می‌شود، باید انرژی بیشتری دریافت کند. بیمار کرونایی به منابع پروتئینی بیشتری نیاز دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علاوه بر این، بی‌اشتهایی و از دست دادن توانایی تشخیص بو و مزه سبب می‌شود بیمار غذای کمتری بخورد و در نتیجه بیش از پیش نیازمند منابع غذایی باشد.

آزاده نجارزاده براین اساس توصیه کرد که بیماران کرونایی برای تامین انرژی خود باید تعداد وعده‌های غذایی خود را افزایش دهند و به عبارت دیگر انرژی مورد نیاز بدن خود را با کاهش حجم و میزان هر غذا اما به تناوب تامین کنند. مهم‌ترین نکته برای مراقبت از یک بیمار کرونایی، تغذیه با فواصل کوتاه است.

این متخصص تغذیه این را هم گفت که غذای بیمار کرونا باید علاوه بر دارا بودن مقادیر بالای انرژی و پروتئین از ریزمغزی‌هایی مانند ویتامین A  ،سلنیم و زینک نیز بهره‌مند باشد.

به گفته وی، حریره بادام به‌ویژه با بادام پوست‌کنده یکی از بهترین وعده‌های غذایی برای بیمار کرونایی است. در صورتی که بدن بیمار به شیر واکنش نشان داد جایگزین این غذا نیز تخم مرغ است و منابع پروتئینی موجود آن بسیار غنی است. البته در رابطه با مصرف شیر، هر فرد باید با توجه به وضعیت بدن خودش شیر را مصرف کند.  ممکن است مصرف شیر در برخی افراد سرفه را تشدید کند و پیشنهاد ما به این افراد جایگزین کردن شیر با ماست و دیگر مواد حاوی کلسیم است. همچنین می‌توان در صورت نیاز از مکمل‌های کلسیم استفاده کرد.

دکتر نجارزاده بهترین نان برای مصرف بیمار مبتلا به کووید را نان سبوسدار بیان کرد.

وی به مواد غذایی سازگار و ناسازگار با بدن یک بیمار کرونایی اشاره کرد و افزود: بهترین غذا برای یک فرد مبتلا به کووید سوپ است. سوپ مناسب برای افراد کرونایی سوپی است که از ماهیچه گوسفند تهیه شده باشد چرا که از منابع غنی ویتامین  B۱۲ برخوردار است. بهتر است برای تهیه این سوپ از سبزیجاتی استفاده شود که رنگ زرد یا قهوه ای دارند می توان از کدو حلوایی و هویج استفاده کرد چرا که کدو باعث بهبود وضعیت گلوی بیمار کرونایی می‌شود و بدن بیمار طبق تجارب چندماهه ما در مبارزه با این بیماری پاسخ خوبی به آن می‌دهد. در سوپ باید از گندم و جو استفاده شود و حبوبات مانند ماش و عدس نیز گزینه‌های خوبی برای استفاده در سوپ هستند. همچنین در زمان مصرف نیز سوپ با آب لیموی تازه خورده شود تا بیمار مقادیر خوبی از ویتامین ث را نیز دریافت کند.

در کنار آب، نوشیدن آبمیوه‌های مختلف البته به‌جز آب انگور که باعث تحریک سرفه‌ها می‌شود، از دیگر توصیه‌های این متخصص تغذیه به بیماران کرونایی است و در تکمیل آن نیز  گفت: افرادی که نگران بالا رفتن قندخون به سبب مصرف آبمیوه‌ها هستند می‌توانند آن را در فواصل معین تقسیم کرده و مصرف کنند.

به گفته وی، ادویه‌ها به طور کلی تحریک‌کننده سیستم تنفسی هستند. به‌جز زردچوبه و زعفران، که آنتی‌اکسیدان‌های قدرتمندی دارند باقی ادویه‌ها و میوه‌هایی مانند خربزه و انگور برای سیستم تنفسی مشکل ایجاد می‌کنند.

نجارزاده همچنین مصرف داروهای مکمل را بلامانع خواند و گفت: در کنار مصرف غذاهای مذکور تزریق آمپول‌های مکمل مانند ب کمپلکس، ب ۱۲ و قرص‌های ویتامین می‌تواند در کنار پروتئین و انرژی تامین‌شده، بیمار را از نظر ویتامین نیز غنی کند و به بهبودی هرچه زودتر او کمک کند.

کد خبر 621597 برچسب‌ها كروناويروس تغذیه

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: كروناويروس تغذیه بیماران کرونایی بیمار کرونایی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۷۴۶۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شک و تردید سالم است، اما در پزشکی می‌تواند خطرناک باشد!

فرارو- وقتی صحبت از اعتماد عمومی به میان می‌آید در پزشکی بر سر دوراهی قرار داریم. پس از وقوع پاندمی کووید که علم را تحت الشعاع سیاست قرار داد جای تعجبی نیست که اعتماد به علم پزشکی روندی فرسایشی را طی می‌کند. در واقع، اعتماد به پزشکان از ژانویه ۲۰۱۹ میلادی به این سو به پایین سطح خود رسیده است. در نتیجه، افراد بیش تری به دنبال صدا‌های کم‌تر متعارفی در عرصه سیاست هستند که به باور‌های آنان نزدیک‌تر است و تمایل دارند آن صدا‌ها را بپذیرند. برای مثال، "رابرت اف کندی جونیور" از نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری باوری به واکسن ندارد و از جمله افراد بدبین نسبت به این موضوع قلمداد می‌شود. نتیجه برخی از نظرسنجی‌ها از حمایت دو رقمی از او حکایت دارد. این می‌تواند زنگ خطری برای علم پرشکی باشد.

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، این در حالیست که سیستم پزشکی در جلسات حضوری و هم چنین بولتن‌های بهداشت عمومی به اعتماد متکی است. بی اعنمادی می‌تواند پزشکان را به سوی فرسودگی شغلی سوق دهد و باعث بروز نتایج منفی‌ای برای بیماران شود که در صورت وجود اعتماد قابل اجتناب خواهند بود. زوال اعتماد به علم پزشکی و پزشکان تا حدی عامل  افزایش نرخ سرخک در بین کودکان واکسینه نشده، عدم رعایت غربالگری سرطان توصیه شده و امتناع از مصرف دارو‌های پیشگیری کننده است. هیچ راه حل آسانی در این مورد وجود ندارد. اگر راه‌هایی برای بازگرداندن و تقویت اعتماد به بیماران پیدا نشود جان افراد بیش تری از دست خواهد رفت.

در مورد پزشکان امریکایی این بی اعتمادی فضای نسبتا تازه‌ای می‌باشد و پیش‌تر چندان موضوع بی اعتمادی به پزشکان مطرح نبود.

تردید نسبت به پزشکی معادل نیهیلیسم پزشکی نیست. داده‌های پشت دارو‌هایی که پزشکان تجویز می‌کنند و تصمیماتی که می‌گیریم نباید تنها در اختیار ما باشد. افراد حق دارند اعداد را بررسی کنند و در مورد ریسک و منافع خود تصمیم بگیرند. با این وجود، زمانی که این شک و تردید به ناباوری مذموم و جبران ناپذیر تبدیل می‌شود می‌بینیم که برخی از بیماران تصمیمات خطرناکی اتخاذ می‌کنند و زمانی که پزشکان با ناامیدی پاسخ می‌دهند این موضوع صرفا باعث جدایی و فاصله بیش‌تر بین  پزشک از بیمار می‌شود.

اعتماد گاهی اوقات با ارائه واضح حقایق و ارقام قابل ترمیم است واقعیت آن است که اعتماد چیزی فراتر از  توضیح اعداد است. پزشکان چیز‌هایی در مورد بدن به بیماران می‌گویند که قابل مشاهده نیستند. پزشکان تغییرات سبک زندگی و دارو را برای درمان یا پیشگیری از مشکلاتی که ممکن است توسط بیمار احساس نشوند توصیه می‌کنند. جراحان به نسخه عمیقی از اعتماد به نام قرارداد جراحی اشاره می‌کنند: این ایده که وقتی افراد زیر چاقو می‌روند به جراح خود اجازه می‌دهند که بدن شان را باز کند تا آنان را بهتر کند. این اعتماد را باید به دست آورد.

در مواقع اضطراری بیماران این فرصت را ندارند که انتخاب کنند به چه کسی اعتماد کنند و تصمیمات پزشکی باید عجولانه و حتی در کسری از دقیقه اتخاذ شوند. بنابراین، بخشی از کار پزشکان ایجاد رابطه سریع است. این تصمیم گیری زمانی که اعتمادی که پیش‌تر بین بیمار و پزشک وجود داشته اکنون از بین رفته دشوارتر می‌شود.

در پزشکی به ایده تصمیم گیری مشترک اشاره می‌شود که در آن تصمیمات پزشکی به طور مشترک توسط پزشک و بیمار برخلاف لحن پدرانه سالیان گذشته گرفته می‌شوند. در نتیجه، پزشک به بیمار خود نمی‌گوید چه کاری را انجام دهد در عوض اطلاعات لازم را به او ارائه می‌دهد تا بیمار بتواند مسیری را که برایش مناسب است انتخاب کند. اگر بیمار نخواهد یا نتواند آن چه را که پزشک مطرح می‌کند باور کند دانش پزشکی بی فایده می‌شود.